معرفی چند میوه عجیب و خواص آنها

معرفی چند میوه عجیب و خواص آنها

1- پی‌تایا، میوه اژدها (Pitaya)

نامهای دیگر : پیتاهایا، هو لونگ گو، گلابی توت فرنگی، نانتیکافروت یا تان لانگ

 www.21dr.com

به میوه چندین نوع کاکتوس اطلاق می‌شود. این میوه بومی مکزیک و آمریکای مرکزی و جنوبی است و در ضمن در کشورهای آسیای جنوب شرقی همچون ویتنام، تایوان، جنوب چین، جزیره اکیناوا (ژاپن)، فیلیپین و مالزی هم کشت می‌شود، و در اسرائیل نیز موجود است. میوه اژدها تنها در شب شکوفه می‌کند؛ شکوفه‌های آن بزرگ و سفید هستند و معمولاً «گل شب» یا «ملکه شب» نامیده می‌شوند.

 این میوه در 5 رنگ وجو دارد .

1- رنگ میوه سفید با پوسته قرمز

2- رنگ میوه قرمز با پوسته قرمز

3- رنگ میوه سفید با پوسته زرد (کمیاب)

4- رنگ میوه صورتی با پوست قرمز

5- رنگ میوه سفید با پوست صورتی

از میوه این درخت مربا و شربت هم درست می کنند و شربت درست شده از این میوه دراگونیتی نام دارد .

این میوه در صورت خراب شدن همانند موزو سایر میوه های گرمسیری ابتدا لکه

 های قهوه ای پیدا کرده و سپس سیاه می شود .

 خواصر درمانی

 میوه اژدها دارای انواع ویتامینها است و در جلوگیری از سرطان روده بزرگ و دیابت موثر است. همچنین سرشار از املاح معدنی است که باعث کاهش کلسترول و تنظیم فشار خون می‌شود. مصرف دائم آن می‌تواند آسم و سرفه‌های شدید را بهبود دهد و از خاصیت آنتی اکسیدان بالایی بر خوردار است.

 ۲- کارامبولا، میوه ستاره‌ای (Carambola)

۳-  تَرگیل میوهٔ گیاهی با نام علمی گارسینی انبه‌ای (Garcinia mangostana) از تیرهٔ گل راعیان (Clusiaceae)، و راستهٔ چنارسانان (Malpighiales) که گرد و کمی کوچکتر از توپ تنیس و به قطر سه و نیم تا هفت ونیم سانتیمتر است و رنگ آن بنفش تیره و گاه بنفش مایل به قرمز است؛ قطر پوستهٔ آن شش تا ده میلیمتر و در مقطع عرضی به رنگ قرمز است؛ بخش خوراکی آن نرم و سفیدرنگ است و ممکن است بدون دانه یا دارای یک تا پنج دانه باشد؛ گیاه این میوه در مالزی و تایلند و اندونزی و جنوب هند می‌روید.

۴- سُرخالو میوهٔ گیاهی است با نام علمی سرخالوی چینی (Litchi chinesis) متعلق به تیرهٔ ناترکیان (Sapindaceae) و راستهٔ ناترک‌سانان.

پوست آن سرخ و چرم‌مانند و تیغ‌تیغی و شبیه به توت فرنگی است؛ قسمت خوراکی آن سفید و شفاف و سفت و آبدار است و شکل آن از گرد و گاه بیضی و قطر آن از یک تا یک ونیم سانتیمتر متغیر است؛ شیرین و معطر و بومی جنوب چین و مناطق مجاور آن است.

۵- خارگیل میوهٔ گیاهی با نام علمی خارگیل سموری (Durio zibethinus) متعلق به تیرهٔ پنیرکیان (Malvaceae) و راستهٔ پنیرک‌سانان است که طول آن به سی سانتیمتر و قطر آن به پانزده سانتیمتر می‌رسد و وزن آن یک تا سه کیلوگرم است؛ شکل آن گرد و گاه کشیده و پوستهٔ آن پوشیده از خار و به رنگ سبزقهوه‌ای و رنگ گوشتهٔ آن زرد کمرنگ است و دارای بویی خاص و بومی اندونزی و مالزی و برونئی است.

۶- زَرگیل میوهٔ گیاهی است با نام علمی زرگیل اهل (Lansium domesticum) از تیرهٔ سنجدتلخیان (Meliaceae)، و راستهٔ ناترک‌سانان (Sapindales) که اندازهٔ آن دو و نیم تا پنج سانتیمتر و به شکل بیضوی یا کروی است و آرایشی خوشه‌ای دارد و به صورت خوشه‌های دو تا سی تایی است؛ رنگ آن زرد مایل به خاکستری یا قهوه‌ای یا صورتی کم رنگ است و دارای پوست مخملی نازک یا ضخیمی است که حاوی شیرابه است؛ در زیر پوست آن گوشتهٔ شفاف و آبدار قرار دارد که از پنج تا شش برش یا پره تشکیل شده است؛ طعم آن ترش و شیرین است و اکثراً در جنوب تایلند و مالزی و اندونزی و فیلیپین می‌روید.