پسوریازیس

---

 پسوریازیس

---

(داء الصدف، صدف)

 خصوصیات پسوریازیس:

یکی از شایعترین بیماریهای پوستی عارضه‌ای است موسوم به «پسوریازیس»
 

 یا «داء الصدف» و یا «داء الثعلب». این عارضه که در زمره ضایعات اریتماتو
 
اسکوامو (=پوسته پوسته شدن در زمینه قرمزی پوست) مورد مطالعه قرار

می گیرد، از خصوصیات زیر برخوردار است:
 
o       ضایعه‌ای است التهابی، حاد و مزمن.

o       شکل ضایعات: بصورت پاپولها یا پلاکهای قرمز رنگ که پوسته‌های

 نقره‌ای پوشیده شده است.

o       محل ضایعات: غالباً بر روی سطوح اکستانسور (باز کننده) اندامهای
 
 انتهایی (آرنجها و زانوها) تظاهر می کند، اما در سایر نواحی بدن مانند

 پوست سر، تنه، اعضای تناسلی و ناخنها نیز دیده می شود.

 اتیولوژی پسوریازیس:
 

تاکنون علت یا علل اصلی این عارضه شناخته نشده است، اما فاکتورهایی

 موسوم به عوامل مساعد کننده یا زمینه‌ساز را در اتیولژی این بیماری مسئول

می دانند، بشرح زیر:

1.    وراثت: احتمال ابتلا به پسوریازیس در خانواده بیمار مبتلا به این عارضه

 بیشتر است. به عبارت دیگر، هرگاه در خانواده یا اجداد فردی سابقه ابتلا به

 پسوریازیس وجود داشته باشد، احتمال و امکان ابتلا این فرد نسبت به سایر

 افراد بیشتر است. در ضمن، رابطه آنتی ژنهای لکوسیتی ( (HLAاز

 نوع        HLA-B27, HLA-B13, HLA-B16, HLA-B17 ثابت شده است.

2.    عفونت: تونسیلیت استرپتوککی (عفونت لوزه‌ها) در کودکی، عامل مؤثر

 در 50٪ حملات حاد پسوریازیس است. در مبتلایان به پسوریازیس مزمن

 سابقه عفونت استرپتوککی مجاری فوقانی دستگاه تنفسی وجود دارد.

 معمولاً فاصله ایجاد عفونت تا ظهور علایم پسوریازیس دو هفته است.

3.    موقعیت جغرافیایی و آب و هوا: آفتاب ممکن است نقشی در این بیماری

 بر عهده داشته باشد. پسوریازیس شیوع بیشتری در نژادهای اروپایی

 شمالی نشان می دهد.

 پسوریازیس گسترده و شدید با عرق کردن و ماسراسیون پوست بر اثر

 افزایش درجه حرارت و رطوبت، شدیدتر و بدتر می شود. ضایعات پسوریازیس

 در هوای سرد تشدید و در هوای معتدل بهبود می یابد.

 
4.    استرس و فشارهای روحی: گفته می شود که استرسها و فشارهای

 روحی در اولین حمله پسوریازیس نقشی بر عهده ندارد؛ هرچند برخی از
 
بیماران گاهی سابقه یک چنین فشارهای روحی را بیان می کنند. شاید

 استرسها در تثبیت و ابقای این ضایعات نقشی بر عهده داشته باشند.

5.    عوامل هورمونی: هرچند بلوغ و یائسگی و حاملگی ضایعات را بدتر

 می کنند، اما هیچگونه شواهدی دال بر نقش اتیولژیک عوامل هورمونی در

 ایجاد پسوریازیس در دست نیست.

6.    داروها: داروهای شناخته شده‌ای که ضایعات پسوریازیس را تشدید

می کنند یا مشتعل می سازند و یا به ظهور می رسانند، عبارتند از: کربنات

 لیتیم (در بیماریهای روانی)، داروهای بتا بلوکر (مانند ایندرال)، ترکیبات ید و ..

7.    ویروس: در پاتوژنز پسوریازیس، ویروس را نیز مطرح نموده‌اند.

8.    غذاها: برخی از مواد خوراکی، نظیر قهوه، ضایعات پسوریازیس را

 مشتعل می سازند.

9.    جنس: پسوریازیس در هر دو جنس مذکر و مؤنث دیده می شود.

10. سن: برای ابتلا به پسوریازیس محدودیتی از نظر سن وجود ندارد، اما

 شیوع پسوریازیس در سنین بین 10 تا 30 سالگی است.

نشانه‌های بالینی پسوریازیس:
 
از دیدگاه بالینی، انواع گوناگونی از پسوریازیس شرح داده شده است، به قرار
 
 زیر:

1.    پسوریازیس ولگاریس (نوع معمولی):

 با پلاک قرمز روشن (زمینه اریتماتو)، پوسته‌های ضخیم که از سطح پوست

 برآمده (پاپول)، محل گرفتاری در نواحی اکستانسور (باز کننده) مانند آرنجها و

زانوها.

 در فرم کلاسیک آن پلاک پسوریازیسی دارای یک هاله سفید رنگ، موسوم به

 «حلقه ورنوف»، در اطراف است. هرگاه پوسته پسوریازیسی با آبسلانگ یا

کورت برداشته شود، خونریزیهای شعله شمعی به صورت نقطه‌های مجزا از
 
 هم، موسوم به «علامت آسپیتس» دیده می شود که به علت آتروفی نوک

 پاپولها و نزدیک شدن عروق به اپیدرم ایجاد می شود (این علامت اختصاصی

 نیست و در سیفیلیس دوره دوم نیز شرح داده شده است).

2.    پسوریازیس لوکالیزه:

به صورت گرفتاری سر و دستها (به تنهایی) یا انگشتان (به تنهایی)، ولی

 اکثراً سطوح اکستانسور (زانوها و آرنجها) را گرفتار می کند.

3.    فنومن کوبنر یا ایزومرفیک:

 پدیده‌ای است با خاصه‌های زیر: هرگاه ضربه‌ای به دست شخص مبتلا به

 پسوریازیس وارد آید، پس از 3 تا 18 روز (به طور متوسط 10 تا 14 روز) ضایعات

مشابهی در اطراف ضایعه اولیه ایجاد می شود. این فنومن اختصاصی نیست

 و در لیکن پلانو و ویتیلیگو اغلب مثبت است.

4.    پسوریازیس در بچه‌ها:

اغلب پس از یک فارنژیت استرپتوککی (گلودرد چرکی) تظاهر می کند.
 
5.    پسوریازیس انورسه یا نوع فلکسورال:
 
که بر عکس نوع معمولی (ولگاریس)در نواحی تا کننده (فلکسور) به وجود

 می آید.

6.    پسوریازیس آرتروپاتیک:

که پسوریازیس به همراه التهاب مفاصل (آرتریت) در چند مفصل (اعم از

 مفاصل کوچک و بزرگ) تظاهر می کند.

7.    پسوریازیس پوستولار:
 
دارای پوستولها یا پاپولهای چرکی شده سفت در کف دستها و پاها (به

 تنهایی) یا به همراه پسوریازیس ولگاریس.

8.    پسوریازیس اکسفولیاتیو یا اریترودرمیک:

بدترین و شدیدترین فرم پسوریازیس است که به صورت اریتم سراسری

پوسته‌ریز در تمام بدن به صورت حاد تظاهر می کند.

9.    ضایعات ناخنی پسوریازیس:
 
در برخی از بیماران (حدود 30٪) این ضایعات با خصوصیات زیر دیده می شود:

ـ فرورفتگیهایی در سطح ناخنها، موسوم به پیتینگ.

ـ تغییر رنگ ناخنها.

ـ ضخیم شدن بستر ناخنها.

ـ فولیکولیز: به صورت جدا شدن ناخن از بسترش.
 

---

درمان پسوریازیس:

اقدامات کمک کننده درمانی در جهت مساعد نمودن شرایط رویارویی

 سیستمهای دفاعی بدن بیمار با پسوریازیس، اصطلاحاً «کنترل» یا «اداره

 کردن» نامیده می شود. این اقدامات درمانی در طب جدید بر اساس منابع و

 متون شیمی درمانی بر دو اصل استوار است:

الف ـ روان درمانی:

از آنجایی که پسوریازیس در زمره بیماریهای روان – تنی یا سایکوسوماتیک

 محسوب می گردد، لذا روان درمانی به ویژه در ضایعات مزمن پسوریازیس،

 جایگاه ویژه‌ای دارد. هدف از روان درمانی، امیدوار نمودن بیمار و اطمینان

 دادن به او می باشد.

ب ـ مداوا با داروهای شیمیایی.
ج ـ گیاه درمانی علمی.


 د ـ روشهای طب سنتی (مکمل):

 مبتنی بر تشخیص و موافقت پزشک معالج شما و تکمیل اقدامات درمانی از
طریق بهره‌گیری از خواص گیاهان دارویی و شفابخش و روشهای سنتی و
 علمی گیاه درمانی.
 علاقمندان برای کسب اطلاع بیشتر در این زمینه می توانند با شماره تلفن

 همراه یا پست الکترونیک تماس با ما تماس حاصل فرمایند.

09141506040
04513363958